nadinterpretuję

uwikłana we własne kłamstwa, zaczynam wątpić

coś. się. kurwa. zjebało.

z każdym dniem coraz mniej

za dużo na raz

intuicja nie zawiodła,
znów.

jest dziwnie

mam czas na wszystko, a tak naprawdę nie mam czasu na nic

ślepym można być, nawet mając zdrowe oczy

priorytety się zmieniają
ludzie nie są niezastąpieni
centrum uwagi nie jest najważniejsze

Urodziłam się zbyt wrażliwa, zbyt dumna, ale też zbyt krucha.
                                                                                               Maria Callas

na coś umrzeć trzeba - na miłość

umarliśmy, gdy się urodziliśmy

czuję, że się nie dogadamy

jutro jest dziś

mam wszystko, a brakuje mi jeszcze jednego

jednoznaczność nie istnieje

istnieje coś takiego jak przeznaczenie

tak źle to chyba jeszcze nie było
albo nie pamiętam

znowu
w życiu
mi
nie wyszło

po raz kolejny zauważam, że nie wykorzystuję okazji i szans, jakie podsuwa mi los. dostaję je, a następnie marnuję, bo wygodniej jest narzekać, niż działać. piszę to w obliczu nadchodzącej katastrofy. Kryzys już obecny

mam wrażenie, że Cię to męczy

nie wstydzę przed nikim tak bardzo jak przed sobą

to, co pomyślę, echem odbija mi się w sercu. miękkim, otwartym, ale skłonnym do nadmiernej paniki

nie wolno mi bo sama sobie nie pozwalam

jednoznaczna odpowiedź uzyskana

muszę
się
zatrzymać
przestać

za dużo mówię i zbyt szybko się cieszę

niech mnie ktoś uszczypnie
pierwszy dzień nieba, piekło ostygło

nie mam pewności, ale nadziei też nie, na siłę ją wypieram

piekła dzień pierwszy