nie czekam, nie cieszę się, nie będę się martwić

Alicja: Nie, to niemożliwe.
Kapelusznik: To tylko kwestia wiary.

— Alicja w Krainie Czarów

nie ma wystarczająco. wszystko albo nic

nie pytamy, bo boimy się odpowiedzi

na zdrowy rozsądek jeszcze nikt nie umarł

dobrze jest mieć takich przyjaciół, takich o których się walczy mimo usterek. płacze się, trzęsie z tęsknoty, żałuje drżącymi rękoma. dzisiaj doceniłam największy skarb jaki mam, serce mi szlocha na myśl o tych, których już może nie pamiętam, a oni nie pamiętają o mnie, może człowiek dorósł i zobaczył? może wybrał wygodniejszą opcję? jak się traci to samo drugi raz z rzędu, choć z mniejszym bólem i może tylko część, docenia się i walczy wciąż o to, co natenczas walki nie potrzebuje. pielęgnuje się istniejące, i nie wiem czy poświęciłam jedno na rzecz drugiego? bo na raz obu mieć nie mogę. a może tak miało być? tylko czasami sobie przypominam, że jednak mi brakuje, boję się odezwać pierwsza, przeprosić, czy warto się starać? tak wiele różnic między nami, wypadałoby przeprosić? ale dlaczego ja pierwsza, przecież jesteśmy w tym wszyscy...

zawsze błędy widzi tylko we mnie, swoich nie dostrzega.

czasami mówię tylko po to, żeby coś powiedzieć. czasami niepotrzebnie, nawet często

to najwspanialsze uczucie na świecie, gdy wiesz, że ktoś ci ufa i sam otwarcie o tym mówi. to dowodzi więcej niż mogłoby się zdawać.