dziękuję
za rok czegoś wspaniałego

hipokryzja wymieszana z żałością

trochę bawi mnie to, że ludzie myślą, że nie zdaję sobie z czegoś sprawy, a tak naprawdę jestem w pełni świadoma i poinformowana. a później czuję smutek

każdy krzywdzi się sam, a to niczyja wina

nie wiem, czego potrzebuję bardziej: miłości czy samotności

to już depresja

umierałam wiele razy, umrę i przeżyję kolejny

rozmowa nie boli

gdy myślę, że coś miłego przydarza się mnie, to jednak się mylę, bo zawsze komuś innemu. tej pierwszej i  lepszej. a ja jestem tylko pierwszą - lepszą, lecz nic niewartą

boję się noworocznych postanowień

nic mi w życiu nie wyszło
w tym roku nic ponad przeciętną

uwolnij nas. albo nas zabij.

trudno jest ignorować rzeczy, dla których Cię pragnę

chciałabym tylko kochać, ale nie mam kogo

nie żyłam
martwa też nie byłam

to byłby najgorszy rok w życiu. na szczęście jedno światełko go ratuje i jeden uśmiech

gdyby nie przypadek, nic byś z życia nie miała

dziękuję, to trochę za mało, ale dodając więcej, można  wszystko zepsuć

ograniczają mnie tylko myśli z drutu kolczastego

ja wiem, że robisz to specjalnie. rani mnie to, choć to dla mojego dobra

skończyłam się

dawno nie płakałam, ostatnio coraz częściej

poddałam się, nawet nie zaczynając walczyć

od tygodnia nic się nie zmieniło. złe się nie stopniuje

pomoże tylko cud, a cuda się nie zdarzają

nie chcę ani współczucia, ani litości, nie chcę nic

jestem winna

nie radzę życzyć nikomu źle, bo nasze pragnienia mogą się spełnić, a wtedy nie będzie nam tak dobrze, jak myśleliśmy

przecież jak kończyć, to kończyć wszystko, nie?

mam słabość do oszustów

weszłam z nadzieją, wyszłam z nożem w plecach

poczekam kolejne trzy lata, przejdzie mi, a później znów się zacznie

lepiej byłoby się nigdy nie poznać, przecież...

cierpieć nie możesz, smucić też nie, cieszyć w ogóle, najlepiej nie okazuj emocji, bo nie wypada

niby nic a jednak coś. wszystko.

a na samą myśl kręci mi się w głowie i czuję, jakby tona smutku zgniatała mi klatkę piersiową

niczego tak w życiu nie pragnę i nigdy nie pragnęłam

chcę właśnie tę konkretną, nie jakąś.

pan ma truciznę we krwi!

krytyki wobec tego, co w moim mniemaniu najlepsze i wartościowe,  nie da się przyjąć. obecnie artstop. aż się pogodzę

wszystko jest wyśmienicie, dopóki nie pojawia się pewna myśl, która towarzyszy mi przez cały dzień, pojawia się w najmniej odpowiednim momencie (choć właściwie żaden  nie jest odpowiedni), nie daje spać. a jedyne, co pozostało mi uczynić, to usiąść gdzieś w ciemnym kącie i przeżywać ją,  niedającą spokoju i odbierającą siły. podświadomie ją analizuję, a może to świadomość wypiera to, czego boję się od dawna powiedzieć na głos. i nie przyznaję się nawet przed sobą. dam żyć sobie.

i innym, może już obcym.

minimum słów
maksimum treści

bo przecież po tak cienkim lodzie możemy się tylko czołgać. czołgam się jak na razie tylko ja, nieudolnie. niebezpiecznie mi i zimno

łapię się na tym, że mi tego nie brakuje. słów, myśli, rzeczy charakterystycznych. biczuję się wtedy w myślach, bo wiem, że sama jestem winna i że mogę to naprawić.
ale się boję

brak mi słów na to, jak ludzie są popierdoleni  i jak bardzo są niedouczeni i wierzą w każdą głupotę, którą im się powie i jak szybko wyciągają wnioski, zbyt pochopnie, jak często podają dalej niesprawdzone informacji. a ja po raz kolejny stałam się ich ofiarą. 

wielkie

kurwa

dziękuję

prawda boli, prawda? 

czasami śmieję się, bo wiem, że ty też byś się zaśmiał

ludzie zbyt często i nienaumyślnie stawiają kropki, zamiast zwolnić i po prostu użyć przecinków. zbyt. często.

żyję w zawieszeniu

poproszę tylko o łaskawy sen

myślami sprowadzam do siebie zdarzenia, nie ludzi

niedelikatne aluzje nie działają lepiej niż prawda, trzeba pamiętać

a my to się nie znamy już wcale

tak głośno, byleby nie słyszeć myśli

wszyscy jesteście hipokrytami

dawno nie czułam tego zimna, a teraz zamarzam

jak widać nie ma już dla mnie ratunku, a od pesymizmu nie da się uciec

listy powinno się czytać w momencie ich otrzymania, inaczej można popełnić błędy, przed którymi nas w nich ostrzegano

a każdy następny raz jest tym pierwszym i ostatnim

moja najpiękniejsza katastrofa

szept to szept, ale nadal go słychać

pewne rzeczy docierają do nas dopiero dzień po, psychiczny kac.

są rzeczy, w które nawet ja nie wierzę

we mnie tli się wieczne światło

Nic tak nie zatruwa powietrza jak rozkładająca się przyjaźń.— Henryk Elzenberg

Bo nie poznaliśmy się po to, by o sobie zapominać

lepiej wcale niż na krótko

bo to śmiertelne jest i nieuleczalne

za łaskę nieszczerze dziękuję

niewiarygodne, jak łatwo o kimś zapomnieć

słowa to jedyne co mogę mieć
słowa to jedyne co pozostało

i przestań się czerwienić

myśląc, że unikanie to jedyne wyjście

po raz kolejny sen kieruje moim dniem

na to nie ma leku

żyjemy trochę sobą

otoczywszy się niewłaściwymi ludźmi, umarła

milion małych ran, które otwierają się. za chwile zostanie ze mnie sama zakażona krew

nie patrz tak na mnie, tylko poczuj moją duszę

tej śmierci boję się najbardziej,  bo odbierze mi jedyne spełnione marzenie

i tam w Brzegu czułam się najlepiej i najbezpieczniej, choć z dala od domu i w pobliżu zagrożenia. żadnych trosk i tylko spokojny sen, życie pełne wrażeń, bicie serca unormowane. owijałam wokół palców wolny czas z najważniejsza osobą. to utkwiło mi w pamięci najbardziej.  i wiem teraz, że do szczęścia niewiele potrzeba, a może to tam, to tylko przerwa od cierpienia?

sen to moja oznaka tchórzostwa

o kilka słów za dużo, tym razem zupełnie niepotrzebnie

nikt tak pięknie nie mówił, że się boi miłości
i odpowiedzialności

a dziś oprócz wstydu na usta cisną mi się tylko łzy

dzień osiemnastych urodzin jednak może zmienić wszystko, i może też nie dać się zapomnieć i z każdym dniem gnić w pamięci coraz bardziej a tchu nadal brak

szyderczy uśmiech dla wszystkich

prosiłam tylko o dwie rzeczy, tylko dwie: o opiekę i żebyś nie zniknął. z impetem nie spełniłeś żadnej.

ścigam niepotrzebne

wiesz jak to jest być nieznośnym/nie do zniesienia samym dla siebie?

a podobno gorzej być nie mogło

patrząc w lustro, szukam zagubionego uśmiechu

jesteśmy dla siebie tylko wtedy, gdy ty chcesz. to ty dyktujesz warunki, a to nie na tym powinno polegać

zawsze przedstawia siebie jako najbardziej pozytywną osobę, pełną energii i chęci do życia  i zapału też, do rozwijania się, nawiązywania nowych znajomości. gardzi nihilizmem, użalaniem, nudą i pesymizmem. tak naprawdę sam jest taki, pełen obaw, niechęci, lenistwa  i krytyki wobec siebie i świata. i zaczęłam dostrzegać tę nieidealność. kilka procent myśli rozjaśnia

parafrazując klasyka: bądź odważna, nie ślepa 

teraz wychodzi ze mnie drzazga, co siedziała mi pod skórą od dni wielu

umieram, z każdym dniem coraz bardziej

ale nie mój

moim przeznaczeniem jest być zwykle nieszczęśliwą

smutno jest wiedzieć, że nikt za mną nie tęskni

skoro Świetlicki tak mówi, to tak będzie

mieliśmy tylko jeden dzień i mimo że zniszczył fundament ostatnich kilku miesięcy i tak wiem, że wykorzystaliśmy go w pełni

Jestem na głodzie dotyku, słów i marzeń.

-soup.io

pesymizm nabyty

my nie dzieli się ani przez dwa ani przez jeden

nie potrafię złościć się na ludzi, jest mi ich zbyt żal

nasyć się tymi kilkoma literami

roznieciliśmy pierwszy ogień zbyt szybko, to i szybko nas spalił

niebo płacze deszczem, więc ja już nie muszę

nie obiecuj, ale zawsze dotrzymuj słowa

kiedyś umrę na samotność

spokojnie, to tylko nieudany miesiąc

udaję, że nie czekam, udaję bo tylko to umiem

wierzę, że zachowałam najlepszą opcję choć i tak niesatysfakcjonującą

to niezbyt świeże zmartwienie, ale ciągle łamie mi się głos, gdy o tym myślę

staliśmy się dla siebie nikim, nieznajomymi

nie można żałować, bo nie mógł odejść ktoś, kto nie miał zamiaru zostać

może samotność to jedyne, co mogę mieć?

najkrótszy wiersz, ale z największym przesłaniem:

dziękuję

gram w twoją grę

a w środku mnie pada deszcz

nie bez powodu wyglądam jak śmierć

moja słodka udręko, miń

jakby się dało to wyrzygałabym własne życie. dwa razy

gdy człowiek coś sobie wmawia, wkrótce w to uwierzy

oddam wszystko żeby wszystko mieć

a może chcę za mocno?

a może tylko mi się wydawało. jak zwykle

moja walka polega na pozostawieniu rzeczy samym sobie

nie cieszyłam się wcale, ale widać cieszyłam się zbyt mocno

teraz płakać  nie powinnam

nie przygotowywać się do bitwy, będąc pewnym, że i tak się ją przegra. ale jednak ją wygrać

i nie bój się

a więc to jest magia

i nie wiem, czy jestem pewna

tak szybko to mi się jeszcze żadne marzenia nie spełniały. w ogóle mi się nie spełniały

ten ogrom szczęścia jeszcze do mnie nie dociera

jeszcze nigdy nie było we mnie tyle złości. i cierpię przez to, bo nie na tą osobę powinnam być zła, nie na to najważniejszą, którą zawiodłam. a przecież myślałam, że już się wypaliłam. uczucia pozostały, tylko zmieniły oblicze

nie da się leczyć trucizną, przez którą jest się chorym

dzisiaj jestem trupem

życzę sobie, żeby się udało

nie mam w zwyczaju przepraszać

wszystko jest idealnie, dopóki nie patrzę w lustro

osiągnęłam apogeum

sny mi w tym wszystkim nie pomagają. ja jedno, sny drugie, a rozum jeszcze coś innego

ciężko jest udawać, że nic się nie czuje

problem w tym, że zawsze chcę więcej

pakuję się w coś, co odpowiada mi tylko w połowie, ale intryguje w całości

I to jest w tym wszystkim najgorsze, że nie umiem ci tego powiedzieć.— Świetlicki

lepiej nie mieć nic, niż mieć i stracić

niech ktoś mnie wyłączy, teraz!

uczę się przy Tobie tęsknoty

ciężko jest nie mieć uczuć

wycofuję się, bo zabrnęłam za daleko i za głęboko

proszę,  nie

klina klinem

nadinterpretuję

uwikłana we własne kłamstwa, zaczynam wątpić

coś. się. kurwa. zjebało.

z każdym dniem coraz mniej

za dużo na raz

intuicja nie zawiodła,
znów.

jest dziwnie

mam czas na wszystko, a tak naprawdę nie mam czasu na nic

ślepym można być, nawet mając zdrowe oczy

priorytety się zmieniają
ludzie nie są niezastąpieni
centrum uwagi nie jest najważniejsze

Urodziłam się zbyt wrażliwa, zbyt dumna, ale też zbyt krucha.
                                                                                               Maria Callas

na coś umrzeć trzeba - na miłość

umarliśmy, gdy się urodziliśmy

czuję, że się nie dogadamy

jutro jest dziś

mam wszystko, a brakuje mi jeszcze jednego

jednoznaczność nie istnieje

istnieje coś takiego jak przeznaczenie

tak źle to chyba jeszcze nie było
albo nie pamiętam

znowu
w życiu
mi
nie wyszło

po raz kolejny zauważam, że nie wykorzystuję okazji i szans, jakie podsuwa mi los. dostaję je, a następnie marnuję, bo wygodniej jest narzekać, niż działać. piszę to w obliczu nadchodzącej katastrofy. Kryzys już obecny

mam wrażenie, że Cię to męczy

nie wstydzę przed nikim tak bardzo jak przed sobą

to, co pomyślę, echem odbija mi się w sercu. miękkim, otwartym, ale skłonnym do nadmiernej paniki

nie wolno mi bo sama sobie nie pozwalam

jednoznaczna odpowiedź uzyskana

muszę
się
zatrzymać
przestać

za dużo mówię i zbyt szybko się cieszę

niech mnie ktoś uszczypnie
pierwszy dzień nieba, piekło ostygło

nie mam pewności, ale nadziei też nie, na siłę ją wypieram

piekła dzień pierwszy

wołam nie myśl i ucicham

jestem zagubiona w tym raju
a nadejdzie piekło

niepokojące się dzieje
idealnie jest, więc dlaczego czekam na coś i się boję? może jest zbyt

jedna taka szansa na sto, dziękuje nie skorzystam
opowiedzmy sobie miłość

zabierz mnie do miejsca, w którym moja dusza może zostać

boję się o tym mówić, wypowiadać to na głos
boję się o tym, pisać
wstyd
i boję się o tym myśleć

serce poczekaj na miłość, serce poczekaj na odwzajemnioną i nie kochaj zbyt prędko i zbyt mocno

powoli uwalniam to, co skryte, widzisz?

ludzie kłamią tak wiele, że nie wierzą w prawdę

nie przyzwyczajać się
nie przywiązywać się
nie...

dawno nie płakałam, dzisiaj  będę

znowu się zaczyna
za szybko
zbyt mocno
zbyt gwałtownie
nie mogę, bo to mnie zgubi

ostatnio zabierasz mi cały mój czas

nie wiem czy to jeszcze żarty czy już na poważnie

może ja jestem obłokiem

dlaczego ludzie nie potrafią otwarcie mówić o swoich uczuciach, o tym co ich gnębi, przez co w nocy przeżywają męki

życzę sobie więcej takich wieczorów, takich rozmów, takich ludzi, takiej nocy jak ta

wstyd mi przyznać, że mi nie zależy

wiem, że nie mogę, nie powinnam

człowiek o takiej wrażliwości nie jest człowiekiem bez serca

najbardziej czego się boję -to, że mogę już nigdy nic nie napisać, bo skończyło się coś co wyniszczyło mnie najbardziej od trzech lat. nie cierpię już, a ponoć człowiek najlepiej pisze właśnie wtedy

jedno zdanie i wszystko wraca. Znowu. Kurwa

jedna piosenka, która zawsze wywołuje te demony

to, że nic nie mówię, to nie znaczy, że nie mam nic do powiedzenia. oznacza to tylko, że albo w środku mnie krzyk obija się o płuca i serce, albo wątroba przeżywa małą śmierć  przez to, co własnie usłyszałam. lub też widzę, jak zwyczajnie depczę moją małą stopą wszystkie słowa, które wyszły z czyichś ust

I can't fight you any more
It's you I'm fighting for

przywiązałam się do tych nocnych rozmów, słów rozumianych i bycia sobą

nie stało się nic a czuję się jakby było najgorsze

dlatego, że sama sobie to robię. Sama jestem sobie winna. Nie mam co robić, szukam sensu życia i sobie go znajduję. Szkoda, że właśnie w taki sposób. Nie czuć nic i nagle poczuć wszystko. Nic się nie zmienia. O tej sytuacji wszystko jest trudniejsze, niełatwe. Mimo że nigdy nie było tak dobrze
kilka słów, kilka prostych zdań i na głos wypowiedzianych myśli. Tak wspaniale wiedzieć więcej niż kiedykolwiek. Domyślać się względnie, niby mieć nadzieję ale nie mieć nic. I jedyne co możesz zrobić to nic. Pozwólcie mi przestać.

nic nie czuję, szkoda.

Połączył nas wspólny smutek

                                           -J.Żulczyk 

do głowy przychodzi mi tylko jedno: musisz przestać

samoznalezienie

brnę w to dalej, chociaż wiem, że dobrze na tym nie wyjdę

są sny, które pamiętam do dziś, w każdej chwili. bardziej realne niż to, co teraz.

i tak od jednego do drugiego, z chwilą zakłopotania, skrywanych spojrzeń, koszmarów sennych i nieśmiałych uśmiechów. później znów krótkie rozmowy, lub ich brak, rozmyślania nad milionem wrażeń zawartych w dwóch sekundach, gdy świat się zatrzymał. to na świeżo. potem ja z tego ochłonę i zapomnę, bo przestanie to mieć jakiekolwiek znaczenie, do następnego razu. do za dwa miesiące, do grudnia za rok, do za trzy lata. do na wieczność.