stworzyłam sobie w głowie iluzję i nie potrafię się z niej wydostać

na szczęście jeszcze słowa mamy za darmo

nie mam już siły czekać na coś, coś nigdy nie nadejdzie, nie mam już siły prosić o coś, czego nigdy nie dostanę

boję się zająć sobą, bo wtedy będę miała mniej czasu na troszczenie się o was, nie chcę o was zapominać, a to trochę jakbym zapominała

ja nie kocham, ja oddaję się w opiekę

jestem smutna i zrozpaczona, ale jeszcze nie na tyle, by zostać poetką

zawsze, gdy podejdę zbyt blisko, gdy opuszczam swój kokon, strach mnie paraliżuje, czasami uciekam. mimo że zbliżam się do tego, czego pragnę

kiedy doszło do tego, że słowa, które tak uwielbiam i cenię, sprawiają mi ból tak silny, że nie mogę na  nie patrzeć?

zawsze łączył nas tylko alkohol, może znowu nas połączy

w moim sercu nie ma już miejsca dla nikogo innego, więc nawet ja sama się tam nie mieszczę.

chciałam cię prosić, żebyś został, ale przecież to jak błaganie o miłość

zawsze byłam i teraz jestem, ale nigdy nie (będę) brana pod uwagę

to wszystko fałsz

Chcę mieć pewność, że jestem jedyna.

sen o spadaniu w przepaść się spełnia, lecę bezwładnie w dół i nie mogę się obudzić

Ty nie potrzebujesz mnie do życia. nieważne czy tak jest czy nie naprawdę, ja wiem, bo czuję.

spokojnie i bez pośpiechu

musimy oswoić się nawzajem